Ova godina nije bila preterano uspešna što se tiče filmova, a nije bilo ni iznenađenja. Diznijevi i Marvelovi filmovi dominiraju što se tiče zarade, ali ne donose ništa novo. Postoji mnogo praznih priča i dobrih, ali neostvarenih ideja.
Photo: Emily Utne
Što se žanrova tiče, najbolje su se pokazali horori i komedije. Ipak, uvek se mogu izdvojiti najuspešnija ostvarenja, te navodimo listu deset najboljih filmova ove godine.
10. Bohemian Rhapsody (Bryan Singer)
Biografski film o legendarnom frontmenu grupe Kvin (Queen) Frediju Merkjuriju, od nastanka benda do svima poznatog Lajv ejd (Live Aid) koncerta za siromašne u Africi 1985. Glumci u ovom filmu su šminkom maskirani u ličnosti koje su igrali. Rami Malek, koji glumi Merkjurija, dobio je najviše pohvala za svoju glumu zahvaljujući kojoj će u sezoni nagrada verovatno odneti većinu.
Film se više skoncentrisao na vizuelnu estetiku nego na istoriju, zbog čega neki smatraju da ne bi trebalo da bude toliko hvaljen. Ipak, način na koji su oživeli pevača i kako su rekreirali nastupe Kvina zaslužuju svaku pohvalu i po mišljenju kritičara i publike. Naročito se ističe poslednja scena filma (Lajv ejd koncert) gde su napravili repliku bine na stadionu Vembli u Londonu tako da su čak i čaše na Fredijevom klaviru postavljene identično. Dva zabavna sata odlične glume, humora i muzike Kvina zasluženo su zaradila preko 600 miliona dolara.
9. Cold War (Pawel Pawlikowski)
Film za sve zaljubljenike u eru klasičnih, crno-belih filmova. Režiser Pavel Pavlikovski drugi put snima ovakav film, a ovaj put ga je inspirisala ljubavna priča njegovih roditelja. Radi se o poljskom putujućem kulturno-umetničkom društvu “Mazurek” koje sakuplja izvornu, narodnu muziku iz sela širom države i pomoću koje kroz pedesete godine dvadesetog veka putuje kroz Evropu.
Dirigent orkestra Viktor i jedna članica Mazureka se zaljubljuju jedni u drugo i film prati njihov nefunkcionalni odnos kroz 15 godina.On takođe prikazuje i okolnosti hladnog rata zbog kojeg je društvo primorano da od narodne muzike stvara hvalospeve za tadašnjeg predsednika Sovjetskog Saveza, Staljina. Crno-bela boja, format snimka od 4:3 i odlična fotografija stvaraju osećaj kao da je film stvarno snimljen pedesetih. Psovanje i eksplicitne scene su jedini aspekti koji odstupaju od tog doba prošlog veka.
Muzika, koja se neprestano menja iz narodne u džez i obrnuto, ima velik značaj u ovom ostvarenju, a najviše se ističe zahvaljujući minimalnom broju vizuelnih detalja. Film je prvenstveno prikazan u takmičarskoj kategoriji na filmskom festivalu u Kanu, a pušten je u bioskope tek u decembru ove godine što znači da je ozbiljan kandidat za Oskara u kategoriji Najbolji film na stranom jeziku.
8. Isle of dogs (Wes Anderson)
Scenarista i režiser Ves Anderson dvadeset godina pravi samo originalne filmove. Ovaj put je u pitanju kadar-po-kadar (stop motion) crtana avantura koja će oduševiti sve ljubitelje pasa. Gradonačelnik jednog grada u Japanu, čija porodica kroz istoriju gaji mržnju prema psima, odlučuje da protera sve pse na ostrvo koje je u stvari veliko smetlište. Tamo svaki pas preživljava kako se snađe što uglavnom znači pridruživanje mnogobrojnim čoporima.
Ipak, velika saradnja nastaje kada jedan dečak u potrazi za svojim psom sleti na ostrvo. U Andersonovim filmovima su, pored centriranog kadra, neizbežni crni humor i vulgaran jezik, tako da film nije namenjen najmlađoj publici iako je u pitanju crtani. Snažnu glumačku postavu pasa i ljudi čine između ostalih Brajan Krenston, Edvard Norton, Džef Goldblum, Bil Marej, Skarlet Johanson, Frencis Mekdormund i legendarna umetnica Joko Ono.
7. You Were Never Really Here (Lynne Ramsay)
Kako bi Martin Skorsezi snimio svoj kultni film Taksista (Taxi Driver, 1976) da ima svu slobodu današnjeg Holivuda? Rediteljka Lin Remzi snimila je film koji vuče mnoge paralele sa “Taksistom”. Njen Trevis Bikl, koji je publici poznat samo pod imenom Džo i kojeg glumi Hoakin Finiks (Joaquin Phoenix) ratni je veteran čiji je posao da pronalazi otete devojke i “pušten je sa lanca”, što znači da sme da se služi metodama koje mu najbolje odgovaraju.
Iako je brutalan, Džo se trudi da po svaku cenu spase devojčice i zbog toga se upušta u avanture koje su razarajuće po njegove bližnje i po njegov um. Svaka scena je napeta, a mnoge su krvave. Režija je odlična kroz ceo film, a pogotovo se ističe u scenama koje ispituju psihu glavnog junaka. Nominovan je za Zlatnu palmu u Kanu, a rediteljka Remzi i glumac Finiks odneli su individualne nagrade. Iako je učestvovao na festivalu 2017, u bioskope je pušten u aprilu ove godine i zbog toga se nalazi na ovoj listi.
6. A Quiet Place (John Krasinski)
Iako u celosti slabija, ova godina je donela nekoliko odličnih horor filmova. Jedan od njih je treće rediteljsko ostvrenje Džona Krazinskog A Quiet Place. Radnja se dešava u post-apokaliptičnom svetu gde porodica mora da komunicira znakovima i živi u potpunoj tišini zbog agresivnih čudovišta koja reaguju na svaki šum.
U glavnim ulogama su režiser i njegova supruga Emili Blant (Emily Blunt). Osim što moraju biti izuzetno pažljivi, na putu im je još jedno dete a Evelyn, koju glumi Blant, mora da se porađa u najgorim okolnostima. Film traje samo 90 minuta što ga čini dovoljno kratkim da ostane strašan i napet kroz čitavo trajanje. Krazinski odlično pokazuje kako bez dijaloga može da se napravi odličan film.
5. The Death of Stalin (Armando Iannucci)
Odlična politička satira italijanskog režisera Armanda Janučija koji je karijeru sagradio na ovom žanru. Kao i You Were Never Really Here, film je prikazivan po festivalima kroz 2017, ali je u bioskope stigao u martu ove godine. Ovde su smrt omraženog vođe Sovjetskog Saveza, Josifa Staljina i panična reakcija visokih činovnika SSSR prikazani na najsmešniji mogući način.
Glumačka ekipa se sastoji od američkih i britanskih glumaca među kojima su Stiv Bušemi, Džefri Tambor, Rupert Frend, Sajmon Rasel Bil i jedan od glavnih članova Monti Pajtona Majkl Palin. Janučijeva komedija prikazuje haos koji je nastao kada je Staljin iznenada umro 1953. i kako se svi ostali Sovjetski zvaničnici borili međusobno za vlast. Sve što se desi u filmu je većinom istorijski tačno, ali se odigrava kroz smešne i vulgarne dijaloge. Zbog velike količine crnog humora na račun strahovitih dešavanja u filmu, mnogi kritičari smatraju da je režiser preterao. Reakcije publike govore da se nazire novi kultni film.
4. Searching (Aneesh Chaganty)
Jedna od najoriginalnijih ideja ove godine donelo je ovaj napet film. U ovoj triler misteriji glavnu ulogu igra Džon Čo, što je interesantan izbor s obzirom da je poznat po svojim komedijama, pogotovo Harold i Kumar. On glumi Dejvida koji u potrazi za nestalom ćerkom otvara njen laptop i shvata da mnoge stvari ne zna o njoj.
Čitav film je prikazan na laptop ekranu gde on ulazi na njene profile na društvenim mrežama i razgovara sa policijom i njenim prijateljima. Dejvid se vidi samo kada je na laptopu upaljena prednja kamera. Iako ovo nije prvi film prikazan na ovaj način, za sad se pokazao kao najuspešniji jer se prvi put se ovakav stil snimanja čini realističnim. Veoma je napet i težak za gledanje i to je ono što ga čini uzbudljivim.
3. Shoplifters (Hirokazu Koreeda)
Pobednik ovogodišnjeg filmskog festivala u Kanu. Radi se o siromašnoj porodici koja se bavi sitnim krađama kako bi se prehranila. Na ulici nailaze na nestalu devojčicu koju odlučuju da prime u svoj dom i ona počinje da usvaja njihov način života. Sa jedne strane je ovo porodični film, dok je opet izuzetno mračna krimi drama i kroz dva sata trajanja navodi na propitivanje odluka glavnih likova. Glavni motiv filma je moral čije se pitanje provlači kroz čitavu priču.
2. First Man (Damien Chazelle)
Biografska drama o Nilu Armstrongu, prvom čoveku koji je zakoračio na mesec. Mnogo se pričalo o ovom filmu jer je najavilo novu saradnju režisera Demijena Šazela i glumca Rajana Goslinga koji su 2016. snimili jedan od najboljih mjuzikla ikad. Ovo je prvi Šazelov film u kom muzika nije u fokusu priče, već život astronauta i misija letelice Apolo 11.
Radnja nije toliko interesantna kao u nekim drugim filmova na ovoj listi, ali su se talenat režisera i Goslingova gluma ponovo pokazali kao dobitna kombinacija. Film se najviše koncentriše na njihov život pre misije i šta je to motivisalo astronauta da uspešno obavi zadatak. Tehnika kamere koja je retko bila na stalku tokom snimanja i fotografija u filmu dodaju na dinamici koja je u sporijim filmovima uvek dobrodošla. Glumački duet, koji je već dobio pohvale, verovatno će uživati uspešnu sezonu sa nagradama.
4. Roma (Alfonso Cuaron)
Iako manje elegantan, još jedan crno-beli film koji je izašao ove godine i zadivio publiku i kritičare je novo delo meksičkog režisera Alfonsa Kuarona. Kao i Cold War, i Roma je inspirisana porodicom autora koji je napisao i scenario za film. Radnja se dešava u Meksiko Sitiju i prati kućnu pomoćnicu Klio i njen život početkom sedamdesetih godina prošlog veka.
Kroz film se provlače i bitni istorijski događaji u Meksiku iz tog vremena, a najupečatljiviji je bio Korpus Kristi masakr, protest tokom kog je policija nemilosrdno ubijala studente i druge demonstrante, a bio je deo Meksičkog prljavog rata između levičara i tadašnje vlasti. Tehnički odličan film u kom se kamera pomera lagano i bez prekidanja što je jedan od Kuaronovuh zaštitnih znakova. Fotografija, zvuk i režija su ono što ovaj film čine jednim od najboljih ove godine.
Još neki filmovi koje vredi pomenuti su: Mission Impossible: Fallout (Christopher McQuarrie), Bad Times at the El Royale (Drew Goddard), The Ballad of Buster Scruggs (Coen Brothers), Avengers: Infinity War (Anthony Russo, Joe Russo), Upgrade (Leigh Whannell), The Guilty (Gustav Möller), BlaKkKlansman (Spike Lee), Ready Player One (Steven Spielberg), The Sisters Brothers (Jacques Audiard), Hereditary (Ari Aster), Sicario: Day of the Soldado (Stefano Solima), The Favourite (Yorgos Lanthimos), Green Book (Peter Farrely), Widows (Steve McQueen), If Beale Street Could Talk (Barry Jenkins), Eight Grade (Bo Burnham).
Nema komentara