Zamislite život u getu u Sjedinjenim Američkim Državama, onakav kakav ste gledali u crnačkim serijama ili u video igri GTA, a onda zamislite život na visokoj nozi kakav upražnjava Vuk sa Vol strita. Sada zamislite to dvoje u (ne)usklađenoj i neraskidivoj vezi. Rezultat je Imperija.
(news.uic.edu)
Serija američke produkcijske kuće Foks koja je počela sa emitovanjem u januaru 2015. godine, čija se druga sezona završila pre mesec dana, a početak emitovanja treće pre nekoliko dana zvanično najavljen za 21. septembar, za kratko vreme osvojila je pažnju publike širom sveta. Razlog tome je definitivno to što nam serija daje uvid u funkcionisanje jedne od najjačih i najprofitabilnijih industrija na svetu – muzičke – i to, kako bi se reklo, „do gole kože”.
Radnja prati život Lušusa Lajona (Terens Hauard), vlasnika muzičke izdavačke kuće Imperija, i njegova tri sina. Zaplet počinje kada njegova bivša žena Kuki, majka njegovih sinova i njegova prva ljubav, izlazi iz zatvora nakon 17 godina, u koji je otišla kako bi zaštitila Lušusa i omogućila mu osnivanje kompanije. Ona tada traži svoj udeo, odnosno svoju polovinu Imperije, a ovo se poklapa sa izlaskom Imperije na berzu, što je potez koji je od nje trebalo da napravi najmoćniju izdavačku kuću na svetu. Istovremeno, trojica sinova se nadmeću za mesto naslednika kompanije.
Priča može da se prati iz dva ugla, iz ugla biznisa ili iz ugla porodice. Sjaj, glamur, novac, slava, ali i pretnje, spletke, podvale, prevare, ubistva, sve kako bi se došlo do cilja i sačuvala kompanija sa jedne, i stavljanje porodice ispred svega, podrška, žrtvovanje, očuvanje porodičnog duha i zajedništva, ali i nesuglasice, neprihvatanje i borba za nasledno pravo koje istu tu porodicu zapravo razara, sa druge strane. U centru svih tih zbivanja nalazi se Lušus, beskrupulozan kakav jeste, ne preza ni od čega kako bi zaštitio svoju kompaniju, koju smatra delom sebe i svog zaveštanja. U njegovim očima, on je Imperija, za koju je spreman da laže, pretvara se, zastrašuje, podmićuje, pa čak i ubije. A kako bi pripremio svoje naslednike za ulogu koja ih čeka jednog dana on ih ne štedi – Lušus kao lav, ponekad napadne sopstvene mladunce zarad očuvanja čopora, ali isto tako ume da ih uzme pod zaštitu.
Imperija se bavi i mnogim društveno angažovanim pitanjima kao što su homoseksualnost, suicidnost ili psihološka obolenja, odbačenost marginalizovanih grupa, i ono verovatno najvažnije, i ujedno možda i najveći razlog popularnosti ove serije – položajem afro-američkih porodica u Sjedinjenim Američkim Državama. Ovo je priča o tome kako jedan afro-amerikanac, odbačen od društva, na ivici egzistencije, mračnim putevima ponovnog izmišljanja sebe, uspeva da ostvari nešto u životu, da stekne moć i slavu, i da se sa dna društvene lestvice, počevši iz jedne šupe, za starom klavijaturom, popne na njen vrh, zaodenut perjem i sa zlatnim mikrofonom u ruci, i sad sa tog vrha svoje ljubomorno brani. Pravi Američki san, toliko voljen i gledan, da ne kažemo prodavan.
(spettakolo.it)
Još jedna stvar koja Imperiju čini trenutno jedinstvenom na tržištu jeste sjajna muzička produkcija same serije. Iz epizode u epizodu moguće je čuti odlične pesme, od energičnog hip-hopa, preko lepršavog ar-en-bi-ja, do zavodljivog džeza, Imperiji možemo zahvaliti za nekoliko velikih hitova u proteklih godinu dana kao što su „Boom boom boomˮ, „Keep It Movingˮ ili „No Appologiesˮ. Muzička podloga serije, popularnije saundtrek, osvojila je brojne nagrade u kategorijama za najbolju serijsku muziku. To nije nimalo iznenađujuće s obzirom da je glavni muzički producent serije Timbalend, a da su se u seriji kao „muzički gosti” pojavljivala neka od najprepoznatljivijih lica svetske muzičke scene poput Snup Doga, Ališe Kiz, Pitbula, Rite Ore, Džejsona Derula i drugih.
Pored nagrada za muziku, Imperija se okitila i laureatima za najbolji televizijski program godine, zatim kao serija koja je napravila najveći proboj, a nisu izostala ni pojedinačna priznanja, te je Taraži Henson za ulogu Kuki, „otkačene” i ekstravagantne kul mame koja ne mari ni za šta i ne preže ni od koga, ima njuha za posao, a ljubav prema sinovima je zaslepljuje, dobila Zlatni globus za najbolju žensku ulogu u televizijskim dramama.
Sve ove nagrade su reklo bi se opravdane. Imperija zaista jeste bila osveženje kada se pojavila i naišla je na veliko odobravanje kod publike. Poslenju epizodu prve sezone, u kojoj je u fokusu bila borba za prevlast između članova porodice Lajon, gledalo je čak 17 i po miliona gledalaca samo u SAD-u. Međutim, druga sezona, koja je uzgred bila i znatno duža od prve, bila je poprilično nedinamična, predvidljiva i na momente neinteresantna, što je rezultiralo i osetnim padom gledanosti, te je finalnu epizodu ove sezone gledalo svega 10 miliona gledalaca u SAD-u. Međutim, nakon te epizode stiče se utisak da su ljudi koji prave seriju svesno „umrtvili” radnju u drugoj sezoni, kako bi u poslednjoj epizodi sa nekoliko velikih preokreta ponovo raspalili maštu gledalaca, u čemu su svakako uspeli.
I dok se, sada ponovo, sa nestrpljenjem čeka nova sezona, u kojoj će početi da se odmotava klupko prošlosti i gde bismo konačno mogli da saznamo pravu istinu o počecima i nastanku Imperije, kao i o nastanku izmišljenog (ali bukvalno) muzičkog maga Lušusa Lajona, koja je još uvek pod velom misterije, teško je ne zapitati se – da li je tajna Imperije u tome što je ona izmišljotina i plod mašte našeg sveta, ili je ona zapravo naša najveća ispevana istina.
Preuzeto sa: Bor(i)ci za kulturu (medijskestudije.org)
Nema komentara